On joy and sorrow (4)

You now know that sorrow and poverty purify man's heart; though our weak minds see nothing worthy in the universe save ease and happiness.
The bitterest thing in our today's sorrow is the memory of our yesteday's joy.For we are all creatures of sadness and of small doubts.And when a man says to us :Let us be joyous with the gods,we can not but heed his voice.Sorrow softens the feelings,and Joy heals the wounded heart.were sorrow and poverty abolished,the spirit of man would be like an empty table,with naught inscribed save the signs of selfishness and greed.
We choose our joys and our sorrow long before we experience them.
Your joy is your sorrow unmasked.
If you could see,that the misfortune which has defeated you in life is the very power that illumines your heart and raises your soul from the pit of derision to the throne of reverence,you would be content with your share and you would look upon it as a legacy to instruct you and make you wise.

"Selections from Gibran Kahlil Gibran"اکنون میدانید که اندوه و حرمان دل آدمی را تزکیه می کنند گر چه اذهان خموده ء ما جز آسایش و تنعم چیزی را در جهان دارای ارزش نمی داند.تلخترین چیز در اندوه امروزمان خاطرهء شادمانی دیروزمان است.همه ما از اندوه و تردید آفریده شده ایم .هنگامی که کسی به ما میگوید:بیایید با خدایان به شادمانی بپردازیم چاره ای نداریم جز آنکه به حرفش اعتنا کنیم.غم احساسات را تلطیف می کند و شادی دل های مجروح را التیام می بخشد.اگر بنیاد غم و حرمان بر می افتاد روح آدمی شبیه لوحی سپید می شد که بر آن چیزی جز نشانه های خود پرستی و آزمندی ثبت نبود. ما غم ها و شاذی هایمان را بسیار پیش تر از آن که تجربه شان کنیم بر می گزینیم.شادمانی شما همان اندوه شماست که نقاب از چهره بر گرفته است
اگر میتوانستی ببینی که بخت بد که شکست تو در زندگیت بوده همان نیرویی است که قلبت را روشن میکند روحت را از مغاک تمسخر بیرون می آورد و تا عرش احترام بالا می برد آنگاه رضا به داده می دادی و آن را میراثی می دانستی که تعلیمت می دهد و آگاهت می کند