روزی مردی غمگین و افسرده نزد درویش عارفی آمد و به او گفت که در امور زندگی دچار بد شانسی های مکرر و پیوسته شده و هر روز بایک اتفاق ناگوار رو به رو می شود.عارف تبسمی کرد و گفت :چند وقت است که نخندیدی ؟! مرد با تعجب گفت :این چه ربطی به بد شانسی های روز مره من دارد؟ درویش با لبخند گفت :سعی کن از امروز بیشتر بخندی و هفته دیگر نزد من آی
هفته بعد مرد شاد و خندان نزد درویش آمد و گفت : راستش هنوز هم گاه و بیگاه در طول روز اتفاقاتی نا گوار رخ می دهد ولی من اکنون بیشتر از آن که از این حوادث نا خو شایند آزرده شوم به خنده می افتم و عذاب آوری این اتفاقات برایم مضحک جلوه می کند.به همین خاطر اصلا از بروز این رخداد ها ناراحت نمی شوم و فراموش می کنم.خندیدن باعث شده تا اتفاقات نا میمون و بد شانسی به شکل مضحک تغییر ماهیت دهند و چون هیچ وقت از چیز های خنده دار واهمه ای نداشتم و همیشه بر آن ها غلبه کرده ام به همین سبب دیگر نگران چیزی نیستم
No comments:
Post a Comment