On joy and sorrow (3)

And the God of Gods separated a spirit from Himself and created in it Beauty.He gave to it the lightness of the breeze at down and the fragrance of the flowers of the field and the softness of moonlight.
Then he gave to it a cup of joy,saying,
You shall not drink of it except that you forget the past and heed not the future.And he gave to it a cup of sadness,saying,You shall drink and know there from the meaning of life's rejoicing. For He who has not looked on sorrow will never see joy.

Some of you say,Joy is greater than sorrow,and others say,no,sorrow is the greater,
But I say to you ,they are inseparable.Together they come,and when one sits alone with you at your board,remember that the other is asleep upon your bed.
The sorrowful spirit finds rest when united with a similar one....Hearts that are united through the medium of sorrow will not be separated by the glory of happiness.Love that is cleansed by tears will remain eternally pure and beautiful.

When either your joy or your sorrow becomes great the world becomes small.
خدای خدایان نفخه ای از خویشتن خویش جدا کرد و در آن نفخه وزیبایی را آفرید.او به زیبایی سبکی نسیم سحرکاهی را عطا کرد و رایحهءگل های دشت را و نرمی مهتاب را.آنگاه خداوند جامی از شادی به دست زیبایی دادو گفت :تو نباید از این جام بنوشی مگر آنکه گذشته را فراموش کنی و به آینده نیز اعتنایی نداشته باشی.سپس جامی نیز از غم به دستش داد و گفت : تو باید این را بنوشی و معنای شور و شعف زندگی را دریابی.کسی که به سیمای غم نگاه نکرده سیمای شادمانی را هرگز نمی بیند.برخی از شما می گویید :شادمانی برتر از اندوه است.دیگران می گویند نه .اندوه برتر است.اما من به شما می گویم که این دو از یکدیگر جدا نیستند.آنها با هم می آیند و هنگامی که یکی از آنها تنها با شما سر سفره تان می نشیند یادتان باشد که آن دیگری بر بسترتان خفته است. روح غمگین هنگامی که با روحی شبیه خود متحد می شود تسکین می یابد.دل هایی که به واسطه غم به هم گره می خورند در شوکت شادمانی از هم جدا نخواهند شد.عشقی که با اشک تطهیر شده است پاک و زیبا و جاودانه می ماند.هنگامی که شادمانی یا اندوهتان بزرگتر شود دنیا کوچکتر می شود