A Poem from Roomi-مولانا محمدجلال الدین بلخی

بیائید بیائید که گلزار دمیدست---بیائید بیائید که دلدار رسیدست
بیائید بیکبار همه جان و جهان را ---بخورشید سپارید که خوش تیغ کشیدست
بر آن زشت بخندید که از یار بماندست---بر آن یار بگریید که از یار بریدست
همه شهر بشورید چو آوازه در افتاد---که دیوانه دگر بار ز زنجیر رهیدست
بکوبید دهلها و دگر هیچ مگوئید---چه جای دل و عقلست که جان نیز رمیدست
چه روزست چه روزست چنین روز قیامت--- مگر نامه اعمال زآفاق پریدست
خمش باش خمش باش مکن فاش مکن فاش---مخور غوره و مفشار که انگور رسیدست