یادی از پروفسور دکتر محسن هشترودیProfessor Hashtroodi

در روز سیزدهم شهریور ماه 1355 حکیم و اندیشمندی بزرگ لب از سخن فرو بست که مقام علمی بین المللی آن در خارج از کشور بیشتر از ایران شناخته شده بود.وی کسی جز استاد پروفسور دکتر محسن هشترودی نبود.استاد در 22 دی ماه 1286 در تبریز دیده به جهان گشود و پس از تحصیل در مدارس اقدسیه سیروس به دارالفنون راه یافت.پس از چهار سالی که در رشته پزشکی در تهران مشغول بود جهت تحصیل در رشته مهندس عازم اروپا شد و در سال 1315 از دانشگاه سوربون فرانسه دکترای دولتی گرفت و به ایران باز گشت.در سال 1320 به مقام استادی دانشگاه تهران نائل آمد.نظرات استاد بسیار منطقی و بر اساس تفکر و تعقل بود.وی بر این عقیده بود که دمی تفکر به هزاران سال عبادت ترجیح دارد.استاد اکثر دانشجویان رشته ریاضی را به ادامه تحصیل در رشته علوم فضایی تشویق میکرد زیرا معتقد بود در فضا و در خارج از جو زمین معادلات نیروی مقاومت هوا وجود ندارد آنجا آزاد مطلق حکم فرماست.استاد می گفت :من گاهی می اندیشم که این ما هستیم که در دنیای جوانها زندگی میکنیم یا آنها هستند که در دنیای ما زیست میکنند و غالبا به این نتیجه رسیده ایم که این ما هستیم که در دنیای جوانها زندگی می کنیم و این دنیا در هر عصر و دوره ای که حساب کنیم به جوانها تعلق داشته است.استاد میگفت: درس خواندن در آن اوایل برای من تکلیف شاقی بود زیرا پیش خود فکر می کردم که این همه درس را برای برای چه باید یاد بگیرم؟(روزی استاد را به خاطر ضعف ریاضی از کلاس بیرون کردند)مخصوصا در ریاضیات بسیار ضعیف بودم و چه چوبها که به اتهام حل نکردن مسئله یا عدم درک درس ریاضی از کف معلم خوردم.فراموش نمی کنم که در سال ششم ابتدایی وقتی امتحان قوه می کردند معلوم شد که محسن هشترودی در ریاضیات به اندازه کلاس سوم هم سواد ندارد!استاد روی نقش پدر و مادر در تربیت کودک و جوانان بسیار حساس بود و بر این عقیده بود که روش اکثر پدر و مادر ها در مورد تشویق و ترغیب کودکان و جوانان به راه علم و معرفت غلط و اشتباه است.این نظریات استاد فقید دکتر محسن هشترودی بود.وی با آنکه از نظر علمی شخصیتی بین المللی بود هیچگاه برای خارجی کار نکرد و تمام عمر خویش را صرف تعلیم و تربیت جوانان کشور خود کرد.وی می گفت نان خشک خوردن در وطن از خدمت اجانب بهتر است. استاد می گفت اگر سنت جاری اجازه میداد جسد من در دانشگاه دفن شود آرزو می کردم که باز خاک نشین رهگذر قدم جوانان باشم.روحش شاد باد